Modern savaş doktrinleri, klasik cephe savaşlarının yerini alan çok boyutlu ve esnek askeri stratejileri ifade eder. Günümüzde savaşlar yalnızca kara, deniz ve hava unsurlarıyla sınırlı değildir; siber uzay, elektromanyetik spektrum, uzay ve bilgi alanı da aktif çatışma sahaları haline gelmiştir. Devletler, askeri üstünlüğü sağlamak için teknolojik kabiliyetlerini doktrinlerinin merkezine yerleştirirken, hızlı karar alma, ağ merkezli harekât ve gerçek zamanlı istihbarat paylaşımı ön plana çıkmaktadır. Bu yeni yaklaşım, savaşın görünümünü değiştirirken asimetrik tehditleri ve hibrit çatışmaları da daha belirleyici hale getirmektedir.

Daha teknik açıdan ele alındığında modern savaş doktrinleri; hibrit savaş, siber harp, elektronik harp, insansız sistemler ve uzay tabanlı operasyonlar gibi unsurlar üzerine inşa edilmektedir. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri, Çin ve Rusya, askeri planlamalarında bu doktrinleri resmi savunma konseptlerine entegre etmiş durumdadır. İnsansız hava araçlarının yaygın kullanımı, siber saldırılarla kritik altyapıların hedef alınması ve bilgi savaşları, modern doktrinlerin fiziksel yıkımdan çok sistemleri felç etmeyi amaçladığını göstermektedir. Bu durum, gelecekte savaşların daha kısa sürede, daha düşük görünürlükle ve çok katmanlı şekilde yürütüleceğine işaret etmektedir.