Kolektif savunma, bir devlete yönelik tehdidin veya saldırının, ittifakın tüm üyelerine yapılmış sayıldığı ve buna ortak tepki verildiği güvenlik anlayışını ifade eder. Bu yaklaşım, modern uluslararası sistemde caydırıcılığın en güçlü araçlarından biri olarak kabul edilir. Devletler tek başlarına savunma yükü taşımak yerine, güvenliklerini ittifak temelli bir yapı içinde garanti altına alır. Kolektif savunma sayesinde potansiyel tehditler, henüz fiili saldırıya dönüşmeden önleyici bir caydırıcılıkla karşılaşır.

Teknik açıdan kolektif savunma; ortak askerî planlama, entegrasyon, istihbarat paylaşımı ve standartlaştırılmış kuvvet yapıları üzerine kuruludur. Bu sistemin en bilinen örneği, NATO bünyesinde yer alan ve bir üyeye yapılan saldırıyı tüm ittifaka yapılmış sayan savunma ilkesidir. Günümüzde kolektif savunma yalnızca konvansiyonel askerî tehditleri kapsamaz; siber saldırılar, hibrit tehditler, kritik altyapılara yönelik riskler ve algı operasyonları da bu çerçevede değerlendirilir. Bu yönüyle kolektif savunma, klasik ittifak anlayışını aşarak çok boyutlu, esnek ve sürdürülebilir bir güvenlik mimarisi sunar. Küresel belirsizliklerin arttığı bir dönemde kolektif savunma, devletlerin yalnız olmadığını gösteren en güçlü stratejik mesajlardan biri olarak öne çıkmaktadır.